چرا برخی شرکت ها پیشرفت می کنند و برخی دیگر نه!(قسمت سوم)

مدیرعامل ولزفارگو حتی شروع به تنبیه کردند کارمندانی کرد که گزارش های خود را در پوشه های تجملاتی و گران قیمت تحویل می دادند. شاید تمام این موارد هم برای تبدیل کردن ولزفارگو به یک شرکت عالی نیاز نبودند، اما نشان دهنده ی برنامه ی آن ها برای کسب موفقیت بود.

این رویکرد، منجر به ظهور فرهنگی جدید در ولزفارگو شد. به گونه ای که پس از رفتن این افراد از ولزفارگو، کماکان این فرهنگ در شرکت پایدار ماند.

تحقیقات کالینز نشان داد که ایجاد فرهنگی مبتنی بر نظم، با بازرسی های انضباطی به دست نمی آید.

به عبارت دیگر این گونه نیست که با سخت گیری، کنترل و اجبار کارکنان بتوان رویکردی منظم را در شرکت ایجاد کرد. البته مدیران سخت گیری نیز وجود داشته اند که شرکت های خود را مجددا قوام بخشیده و به موفقیت رسانده اند اما این شرکت ها به محض خروج همان مدیر، از هم پاشیده و نابود شده اند.

برای درک بیشتر موضوع می توان استنلی گالت، مدیرعامل شرکت رابرمید را مثال زد.

فردی که خودش اعتراف می کند مدری ظالم بوده و انتظار داشته مدیران پایین رده اش نیز مانند خودش ۸۰ ساعت در هفته کار کنند.نتیجه چه بوده است؟ به محض خروج گالت از رابرمید، سهام این شرکت طی چند سال، ۵۹ درصد ارزشش را از دست داد.

چرا که او فرهنگی مبتنی بر نظم از خود باقی نگذاشته بود.

فرهنگ مبتنی بر نظم، در شرکت هایی که به سطح عالی رسیدند بدین شکل بود: شرکت و کارکنان برنامه ریزی های مشخصی داشتند که در راستای اهداف شرکت 
( مفهوم خارپشتی) بود و دیدگاه همه ی افراد این بود که در هر شرایطی، به برنامه ریزی خود پایبند بوده و آن را اجرا کنند.